کشیدن دندن ها قبل از عمل ارتودنسی

چند علت که برای کشیدن دندان میتواند مطرح باشد، عبارتند از: 
وارد آمدن آسیب و یا صدمه شدید به دندان: برخی از دندانها آسیب دیدگی (شکستگی یا ترک خوردگی) و یا پوسیدگی گسترده دارند به طوری که ترمیم آنها ناممکن است. مثلا دندان تحت تاثیر بیماری پیشرفته لثه بوده و باید خارج شود. اگر بیماری لثه وخیم تر شود، استخوانهای اطراف کمتر دندان را پشتیبانی میکنند و اغلب این امر به شل شدن دندان منجر میشود تا حدی که خارج کردن دندان تنها راه حل باقی مانده خواهد بود.

دندان جا به جا (Malpositioned) و یا بی کاربرد (Nonfunctioning): برای جلوگیری از عوارض محتملی که ممکن است منجر به تاثیرات منفی بر سلامت دهان شود، دندانپزشک ممکن است دندانی را که در ردیف با بقیه نیست و یا بی استفاده است (دندانی که در فک مقابل، دندانی معادل آن نیست تا لقمه را بگیرد) بکشد.

درمان ارتودنسی: درمان ارتودنسی مانند براکت ممکن است نیاز به خارج کردن دندان برای ایجاد فضای مناسب برای ردیف شدن دندانهای دیگر داشته باشد. 
دندان اضافی: دندان اضافی (Extra Teeth) که به آن supernumerary  نیز میگویند، ممکن است مانع بیرون زدن دندانهای دیگر دائمی شود. 
پرتو درمانی: ممکن است برای پرتو درمانی سر و گردن لازم باشد دندان اضافی در میدان تشعشع خارج شود تا از عوارض احتمالی مانند عفونت جلوگیری شود. 
شیمی درمانی: شیمی درمانی دستگاه ایمنی را ضعیف میکند و خطر عفونتهای دندان را افزایش میدهد بنابراین احتمال کشیدن دندان را زیاد میکند. 
پیوند اعضا: داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی احتمال عفونت دندان را افزایش میدهند به طوری که برخی از دندانها را باید پیش از پیوند عضو، کشید. 
دندانهایی که کشیدن آنها متداول است 
کشیدن دندانهای عقل یکی از شایعترین انواع دندان کشیدن است. بسیاری از متخصصان دهان و دندان توصیه میکنند دندانهای عقل (مولار سوم) را پیش از این که کامل رشد کنند (معمولا در سالهای نوجوانی) بکشید تا از مشکلات احتمالی بعدی آن جلوگیری نمایید. یکی از مشکلاتی که ممکن است اتفاق بیفتد، رشد دندان نهفته است که ریشه ای در دهان ندارد تا رشد کند. مشکلات دیگر مربوط به دندان نهفته شامل عفونت، پوسیدگی دندان مجاور، بیماری لثه و اختلال در جویدن است. کشیدن برخی از دندانهای دائمی که بیرون نزده اند مانند دندانهای نیش (کانین) ممکن است برای ایجاد فضا برای درمان ارتودنسی لازم باشد.انواع کشیدن دندان 

دو شیوه دندان کشیدن وجود دارد:

دندان کشیدن ساده: این شیوه در دندانهایی اجرا میشود که در دهان قابل مشاهده هستند. دندانپزشکان عمومی معمولا دندان کشیدن ساده را انجام میدهند و این کار اغلب تحت شرایط بی حسی موضعی (با داروهای ضد اضظطراب یا آرام بخش و یا بدون آن) صورت میگیرد. 
دندان کشیدن از طریق جراحی: این روش دندان کشیدن برای دندانهایی انجام میشود که نمیتوان آنها را در دهان دید یا به آن دسترسی داشت چون از خط لثه شکسته اند و یا این که کامل بیرون نزده اند. این کار توسط جراح یا دندانپزشک انجام میشود و نیاز به برخی انواع روشهای جراحی دارد مانند برداشتن استخوان، برداشتن و یا بالا کشیدن و جمع کردنِ بخشی از بافت لثه یا همه آن، جهت آشکار سازی دندان یا خرد کردن دندان به قطعات کوچکتر (که به نام سکشن دندان (  tooth sectioning) شناخته میشود) . دندان کشیدن به روش جراحی را میتوان تحت بی حسی موضعی و یا آرام بخشی بدون بیهوشی انجام داد. بیمارانی که وضعیت پزشکی خاصی دارند و کودکان ممکن است تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرند. آماده شدن برای کشیدن دندان پیش از کشیدن دندان دندانپزشک یا جراح درباره سابقه پزشکی و دهان و دندان، از شما سوال میکند و تصویر پرتوی ایکس از دهانتان میگیرد. برخی از متخصصان برای پیش و پس از جراحی آنتی بیوتیک تجویز میکنند. آنتی بیوتیکها بیشتر در بیمارانی که در زمان جراحی عفونت یا ضعف سیستم ایمنی دارند و افرادی که جراحی های بزرگی داشته اند و یا افراد سالمند یا کودک، تجویز میشوند. برای جلوگیری از عوارض احتمالی همه داروهای بدون نسخه و تجویزی و گیاهی که مصرف میکنید را به اطلاع پزشک خود برسانید. مثلا آسپیرین فرایند انعقاد خون را کند میکند، جینکو بیلوبا و جینسنگ نیز بر انعقاد تاثیر میگذارند. بسیاری از افراد ترجیح میدهند برای دندان کشیدن، آرام بخش مصرف کنند. گزینه های آرام بخش دندانپزشکی عبارتند از اکسید نیتروس (گاز خنده آور)، آرام بخش خوراکی (مانند قرص والیوم) یا آرام بخش درون وریدی که داخل رگها تزریق میشود. اگر اکسید نیتروس را انتخاب کنید، میتوانید خودتان تا خانه رانندگی کنید اما اگر هر یک از دو گزینه دیگر آرام بخش را مصرف کنید باید فرد دیگری شما را از دندانپزشکی تا منزل برساند (نمیتوانید رانندگی کنید). هنگام کشیدن دندان چه انتظاری باید داشته باشیم؟ وقتی به مطب میروید، دندانپزشک دندانی را که میخواهد بکشد، و نیز استخوان فک و لثه اطراف آن را بی حس میکند. معمولا بی حسی موضعی مانند لیدوکائین یا نووکائین برای رفع ناراحتی، تزریق میشود. دندان کشیدن ساده: دندانپزشک، دندان را با انبرک مخصوصی به نام فورسپس دندانپزشکی گرفته و آن را به عقب و جلو میراند تا شل شده و از جای خود خارج شود. گاهی اوقات ابزار برش جراحی به نام لاگزاتور luxator  که بین دندان و لثه خوب جای میگیرد، برای کمک به شل شدن دندان استفاده میشود. دندانپزشک از ابزاری به نام الواتور (elevator) نیز ممکن است استفاده کند. الواتور ابزاری شبیه به پیچ گوشتی کوچک است. معمولا دندانپزشک ابتدا از الواتور برای اهرم بین دندان و استخوان پیرامون استفاده میکند. الواتور بر دندان فشار وارد میکند و کمک میکند حفره دندان باز شده و رباط آن جدا شود.

دندان کشیدن به روش جراحی: این عملها معمولا کمی پیچیده تر هستند بنابراین دندانپزشک شما پیش از بی حس کردن دندان، به شما آرام بخش میدهد سپس از یک دریل دندانپزشکی استفاده میکند و با الواتور یا فورسپس، فشار بر دندان وارد میکند و دندان را خارج میکند. در برخی موارد ممکن است تلاش بیشتری لازم باشد. برای مثال لثه و یا بافت استخوان ممکن است دندان را پوشانده و یا احاطه کرده باشد به صورتی که مشاهده و یا دسترسی به آن را برای دندانپزشک دشوار میسازد. گاهی اوقات دندان به قدری محکم به حفره (socket ) متصل است که دندانپزشک باید دندان را به قطعات کوچکتر خرد کند تا هر بخش را جدا جدا بردارد. 
ممکن است پس از جراحی لازم باشد دندانپزشک بخیه بزند یا استخوان را به روش طبیعی یا سنتزی در محل دندان اضافه کند. برخی از کوکها جذبی هستند و خود تجزیه و جذب میشوند و برخی دیگر را باید دندانپزشک بکشد (معمولا یک هفته پس از کشیدن دندان). 
دندان کشیدن به شیوه مدرن 
اگر چه ابزارهای ایجاد برش در جراحی مانند اسکالپل و دریل دندانپزشکی هنوز در کشیدن دندان به روش جراحی مورد استفاده قرار میگیرند، اما استفاده از لیزر و الکتروسرجری (جراحی برقی) در چنین عملهای رو به افزایش است. 
در لیزر از پرتوهای پر انرژی نور برای برش استفاده میشود در حالی که الکتروسرجری از گرمای کنترل شده استفاده میکند. فواید جراحی لیزر و الکتروسرجری به عنوان ابزارهای کمکی برای کشیدن دندان در مقایسه با روشهای سنتی دریل و اسکالپل عبارت است از دقت بالاتر، احتمال کمتر آسیب به ساختارهای مجاور، خونریزی و ناراحتی کمتر و کوتاه شدن زمان بهبودی. اگر چه معایب استفاده از این روشها شامل هزینه بالا، بوی سوختن گوشت در طول عمل و عدم توانایی استفاده از آنها در خارج کردن دندان به صورت مستقیم است. 
مراقبتهای لازم پس از کشیدن دندان 
از آنجایی که خونریزی پس از کشیدن دندان طبیعی است، دندانپزشک گاز استریل به شما میدهد که باید حدود 45 دقیقه در دهان در ناحیه خونریزی گذاشته و به آن فشار وارد کنید و بگذارید خون منعقد شود. مقداری تورم و ناراحتی پس از کشیدن دندان طبیعی است. 
کمپرس سرد یا یخ میتواند به کاهش تورم کمک کند. اگر پس از از میان رفتن تورم، فک تان درد دارد و سفت شده ، از کمپرس گرم استفاده کنید. هنگام خواب به حالتی قرار بگیرید که صورتتان رو به بالا باشد تا فشار بر فک کاهش یابد. به کمک بالش اضافی سرتان را در ارتفاع بالاتری قرار دهید تا در وضعیت راحت تری قرار بگیرید. به علاوه دندانپزشک ممکن است به شما توصیه کند از مسکنهای بدون نسخه مانند ایبو پروفن به مدت چند روز استفاده کنید. در کشیدن دندان به روش جراحی معمولا درد بیشتری پس از عمل ایجاد میشود و دندانپزشک ممکن است داروهای مسکن برایتان تجویز کند. 
توصیه های دیگر پس از کشیدن دندان: 
دهان خود را تا بیست و چهار ساعت پس از کشیدن دندان، شستشو ندهید. 
تا دو روز پس از کشیدن دندان رژیم غذایی مایعات یا نرم مثل پوره سیب زمینی، بستنی و شیر مصرف کنید. به تدریج غذاهای جویدنی دیگر را میتوانید مصرف کنید. در اوایل کار برای جویدن ، غذا را به سمت دورتر از محل دندانِ کشیده شده هدایت کنید و بجوید. 
دندانهای دیگر را طبق معمول نخ بکشید و مسواک بزنید اما به دندان و لثه کنار حفره دندان کشیده شده کاری نداشته باشید. 
پس از بیست و چهار ساعت اول حداقل تا پنج روز با ملایمت حفره دندان را با محلول آب نمک گرم بشویید (نصف قاشق چای خوری نمک در یک فنجان آب حل کنید) . این کار را پس از هر بار صرف غذا و پیش از خواب انجام دهید. 
کارهایی که نباید پس از کشیدن دندان انجام دهید 
علاوه بر مراقبتهای خانگی که به آنها اشاره شد، مراقبتهای پس از کشیدن دندان شامل اجتناب از برخی غذاها و فعالیتها نیز میشود: 
از هر کاری که خونِ لخته شده در محل دندانِ کشیده شده را از جای خود جدا کند و التیام را به تاخیر بیندازد یا از آن جلوگیری کند، اجتناب کنید. 
سیگار نکشید، دهانتان را با شدت نشویید، با شدت آب دهانتان را بیرون نیندازید ، فعالیتهای شدید انجام ندهید یا و حداقل تا دو روز پس از کشیدن دندان، آب را با نی بنوشید. 
از غذاها و نوشیدنیهای داغ، غذاهایی که ترد هستند یا حاوی ذرات غلات و دانه می باشند و نوشیدنیهای گاز دار به مدت دو تا سه روز پرهیز کنید. 
لثه های خود را مسواک نزنید و از دهان شویه بدون نسخه استفاده نکنید (میتوانید از شوینده آب نمک خانگی استفاده کنید). 
عوارض احتمالی کشیدن دندان 
چندین عارضه احتمالی که ممکن است در نتیجه کشیدن دندان اتفاق بیفتد عبارت است از: 
وارد آمدن آسیب تصادفی به دندان مجاور 
کشیدن ناقص دندان به صورتی که ریشه دندان در فک باقی مانده است. دندانپزشک شما معمولا ریشه دندان را میکشد تا از عفونت جلوگیری کند اما گاهی اوقات بر جای گذاشتن رأس کوچک ریشه، خطر کمتری دارد. 
مشکلات مربوط به ردیفی دندانها و توانایی جویدن یا عملکرد مفصل فک. ردیف نبودن دندانها ممکن است موجب درد، دندان قروچه و ترک خوردن یا ساییده شدن دندان شود. به علاوه ردیف نبودن دندانها موجب گیر کردن ذرات غذا در فضای بین دندانها شده و تمیز نگه داشتن آنها سخت تر میشود بنابراین خطر پوسیدگی دندان و بیماری لثه افزایش می یابد. 
شکستگی فک (اغلب در افراد سالمندی که پوکی استخوان فک دارند اتفاق می افتد) به واسطه وارد آمدن فشار بر فک در حین کشیدن دندان. 
اگر یکی از دندانهای بالایی کشیده شود، سوراخی ممکن است در یکی از نواحی سینوس تشکیل شود. معمولا این حالت خود به سرعت بهبود می یابد اما اگر چنین نشود ممکن است لازم باشد دوباره به دندانپزشک مراجعه کنید. 
عفونت اگر چه نادر است اما گهگاهی اتفاق می افتد. دندانپزشک اگر متوجه شود خطر عفونت در شما وجود دارد، ممکن است پیش و پس از کشیدن دندان آنتی بیوتیک برایتان تجویز کند. 
آسیب به عصب اگر چه عمدتا یکی از مشکلات همراه با کشیدن دندان عقل پایینی به شمار می آید اما در کشیدن هر دندانی اگر عصب نزدیک به محل کشیدن دندان باشد میتواند اتفاق بیفتد. معمولا این اتفاق به واسطه آسیب ناشی از دریل جراحی روی میدهد. آسیب به عصب نادر بوده و معمولا موقتی است. 
بیوفسفوناتها داروهایی هستند که برای پیشگیری یا درمان پوکی استخوان، مالتیپل میلوما (multiple myeloma) ، سرطان استخوان و متاستاز استخوان در سرطانهای دیگر استفاده میشوند و ممکن است بیمارانی را که فرایند کشیدن دندان را پشت سر گذاشته اند، در خطر نکروز استخوان فک قرار دهد (فاسد شدن استخوانهای فک). تصور میشود بیوفسفوناتها به دندان و استخوان حمله میکنند و میتوانند سلولهایی که استخوان را تجزیه و خراب میکنند را مهار کنند. اگر داروهای پوکی استخوان مانند فوزاماکس مصرف میکنید تا حد ممکن اگر میتوانید از کشیدن دندان خودداری کنید. 
اگر دندانی در فک مقابل وجود نداشته باشد، حفره دندانِ کشیده به مرور زمان جا به جا میشود و احتمالا ریشه نمایان شده و به تغییرات دما حساس میشود. به ویژه زمانی که چند دندان کشیده شده باشند، مشکل بلند مدت محتمل دیگر نازک شدن استخوان فک است که در نتیجه این اتفاق، آسانتر میشکند. 
کشیدن دندان به ویژه دندان جلویی ممکن است تاثیر منفی بر ظاهر فرد بگذارد. 
دندانپزشک معمولا توصیه میکند هر دندانی را که میکشید، جایگزین کنید (به جز دندانهای عقل) تا از عوارض احتمالی بعدی مانند جا به جایی دندان، کاهش استخوان و پسروی لثه جلوگیری شود. ایمپلنت دندان جایگزین ایده آلی برای دندان است. دندان مصنوعی و ریج دندانی نیز گزینه های دیگر هستند. 
حفره خشک 
حفره خشک یک عارضه متداول پس از کشیدن دندان است و زمانی اتفاق می افتد که در حفره لخته خون نتواند تشکیل شود یا لخته ای که تشکیل شده، کنده شود. این اتفاق موجب میشود استخوان پشتیبان و عصبها در معرض هوا و غذا قرار بگیرند. اغلب حفره خشک کاملا دردناک است و دو تا پنج روز پس از کشیدن دندان اتفاق می افتد و میتواند بوی بد یا طعم بد دهان را ایجاد کند. 
حفره خشک در اکثر مواقع در دندان کشیدن دشوار یا آسیب زا مثل کشیدن دندان عقل پایین اتفاق می افتد و بیشتر در افراد بالای سی سال، افراد سیگاری و افرادی که بهداشت دهانی مناسب ندارند و زنان (به ویژه زنانی که داروهای خوراکی ضد بارداری مصرف میکنند) مشاهده میشود. کارشناسان توصیه میکنند اگر مورد اضطراری وجود ندارد، زنانی که داروی ضد بارداری خوراکی مصرف میکنند، برنامه دندان کشیدنشان را در هفته آخر سیکل قاعدگی که میزان استروژن در بدن پایین تر است، تنظیم کنند. 
در بیشتر موارد اگر دچار حفره خشک شوید، دندانپزشک پانسمان دارویی بر روی حفره میگذارد تا درد را آرام کرده و بهبودی را تسریع نماید. این پانسمان هر 24 ساعت باید عوض شود تا زمانی که علائم خشکی حفره کاهش یابد (حدود 5 تا 7 روز).